In Utrecht worden sinds mei 2022 schuur- en verwilderde katten gevangen om predatie door katten aan beschermde (vogel)soorten te voorkomen. Kim en Hanne liepen een middagje mee met kattenvanger Marianne. De eigenaresse van de katten op dit adres in Utrecht heeft zich opgegeven voor een zogenaamde gerichte vangactie naar aanleiding van de flyer die Stichting Zwerfkatten Nederland (SZN) verspreid. 

Marianne: ‘Mevrouw heeft aangegeven dat hier 8 katten gevangen mogen worden en meegenomen voor castratie. Na het castreren brengen we de katten weer terug naar het erf, waarbij we de behandelde katten voorzien van een eartip. Zo herkennen we in de toekomst eenvoudig of een kat al geholpen is.’

Kim en Hanne zetten zelf de vangkooien in elkaar en strooiden er wat tonijn uit blik in. ‘Een heel klein beetje voor de kooi en dan een spoor naar helemaal achterin de kooi, zodat het deurtje dichtvalt,’ begeleidt Marianne beide dames. 

Nadat er 8 kooien zijn opgezet kan het wachten beginnen. ‘Kleng’ klinkt er al binnen een paar minuten. De eerste kat zit in de kooi. ‘Eerst moeten we de paniek bij de kat wegnemen, dat doen we door een doek over de kooi te doen’, legt Marianne uit. Kim en Hanne begeven zich naar de kat. Kim verduistert de vangkooi, terwijl Hanne de transportkooi tegen de vangkooi aanschuift. Vervolgens  schuift Kim de vangkooi voorzichtig open, doodsbenauwd dat de kat toch weer ontsnapt. De vrees is voor niks, zonder morren loopt de kat rustig  over de transportkooi in. Ook daar doen we een doek overheen en dan wordt de kat in de bus gezet. In de bus controleert Marianne de kat op een eartip en eventuele chip. Alles wordt genoteerd, ook waar de kat later bij de dierenarts allemaal op gecontroleerd moet worden. De katten op dit boerenerf zien er gezond uit met hun glanzende vachten, valt Hanne en Kim op. ‘Dat maken we weleens anders mee, hoor.’ Dan zitten katten onder de vlooien of hebben ze niesziekte. Die katten behandelen we, zodat ze weer gezond terug kunnen naar de boerderij.’

Nadat de eerste kat gevangen is volgen al snel 3 anderen, maar daarna is het afwachten geblazen. Zelfs de verwoede pogingen van de eigenaresse mogen niet baten, de andere 4 katten laten zich niet vangen. Wel weet een brutale zwarte kat de tonijn vanaf de buitenkant uit de kooi te vissen, maar de kooi inlopen vertikt hij. Om een uur of 17 vindt Marianne het mooi geweest. ‘We gaan deze katten naar Katopia brengen en dan ga ik door naar nog een ander adres. Ik laat hier een paar vangkooien achter en dan kan de eigenaresse me bellen als de andere katten gevangen zitten. Hanne en Kim bedanken Marianne voor het meelopen:  ‘Het was een mooie ervaring en interessant om te zien dat niet alle katten zich zomaar laten vangen. Om katten te vangen heb je een flinke dosis geduld nodig, zo blijkt.’