Medewerker Hans Ernsten fietst met boswachter Martijn Struijf van Waternet langs de Loenderveense Plas en de Mijnden polder. Ze staan stil bij de weg die het water aflegt alvorens het uit de kraan bij menig Amsterdammer komt. Speciale aandacht hebben ze voor de mate waarin dieren en planten invloed hebben op de waterkwaliteit. Een reportage.

Na een week vol regen schijnt vandaag de zon. Bij de deur van Waternet, de combinatie van de organisatie die drinkwater levert aan Amsterdam, en Waterschap Amstel, Gooi en Vecht  word ik verwelkomd door Nico Bouwman, de boswachter van het gebied. Waternet zorgt voor een derde van het drinkwater van de gemeente Amsterdam. ‘Je had geen betere dag kunnen kiezen Hans, prachtig weer om er op uit te gaan’, zegt hij met een glimlach op zijn gezicht. ‘Maar voor ik je met Martijn (collega boswachter) naar buiten stuur, eerst koffie.’ Bij de koffie schuift ook Harald Schmidt, de teamleider van beide mannen aan.
Tijdens de koffie bespreken we de planning van de dag en niet veel later gaan Martijn en ik op de fiets op pad. 

Molen voor het waterpeil 
We fietsen langs de waterleidingplas richting Oud Loosdrecht en stoppen bij de Loenderveense molen. Martijn vertelt me dat de molen uit de 17de eeuw stamt en nog steeds zorgdraagt voor de bemaling van de Loenderveense polder. We nemen een kijkje in dit stukje Hollandse cultuur. Binnen is het kil en komt de geur van oude tijden mijn neusgaten binnen. De kleine keuken en woonkamer zijn nog gemeubileerd en de bedstee opgemaakt. Het is duidelijk dat nog niet zolang geleden de vrijwillige molenaar hier nog woonde. 
 

Van plas naar kraan
We laten de geschiedenis achter ons en vervolgen onze rit rondom de Loenderveense plas richting de Mijnden polder. Ondertussen vertelt Martijn me de functie van de plassen. In de nabijgelegen Bethunepolder komt dit water omhoog, het kwelt, en van daar stroomt het door het waterleidingkanaal richting de waterleidingplas. Daar wordt het water in 100 dagen voorgezuiverd voordat het  de zuiveringsinstallatie van Waternet gaat. Het gezuiverde water gaat vervolgens via een pijpleiding richting de stad Amsterdam waar het als drinkwater door de bewoners wordt geconsumeerd.
 
Vogels en water
Ik verbaas me over de rijkdom van het gebied. De waterplassen, het rietland, de natte broekbossen en hooilanden die elkaar afwisselen. Het waterrijke gebied is ideaal voor de ringslang die er volop op kikkers jaagt. Kuifeend en krakeend broeden er, evenals de purperreiger, smienten, nonnetjes, krooneenden en aalscholvers. De bruine kiekendief en buizerd hebben meer dan genoeg te eten en ook de brandgans en grauwe gans voelen zich hier als een vis in het water.
 

De laatste soorten hebben mijn specifieke aandacht. In de winterperiode en het vroege voorjaar komen ze hier talrijk voor. De aangrenzende “Kievitsbuurt” is in het vroege voorjaar een waar eldorado voor de ganzen. Jaarlijks komen er duizenden pullen tot wasdom. ‘Daar zit ook een grote zorg voor Waternet’, vertelt Martijn. ‘Ganzen zijn van harte welkom, maar in deze aantallen zorgt hun ontlasting voor extra vervuiling van oppervlaktewater waar wij uiteindelijk drinkwater van maken. Dit komt doordat het water uit de Bethunepolder via de “Kievitsbuurt” richting de waterleidingplas stroomt.’

Faunabeheer is zoeken naar balans 
In een klap wordt weer duidelijk voor welke uitdagingen we staan als Faunabeheereenheid. En nu we de voorbereidingen treffen voor het opstellen van het faunabeheerplan zijn dit de bezoeken die inzichtelijk maken welke problemen er echt buiten spelen. Wat willen we? Ganzen of minder vervuild water? Of allebei? Dan moeten we dus samen op zoek naar welke balans wenselijk is. Het is een van de vele dilemma’s die aan de orde komen in het nieuwe faunabeheerplan. Terwijl we koers huiswaarts zetten speculeren Martijn en ik over bovenstaande. We zijn er nog niet uit, maar het zaadje is geplant. 

De komende tijd zullen we niet alleen met Waternet, maar met vele andere beheerders contact hebben over praktische problemen en de mogelijke oplossingen. Die werken we uit in het faunabeheerplan waarin we het provinciale beleid omzetten in een uitvoerbare, gebiedsgerichte planmatige beheerstrategie. En nee, dat is niet eenvoudig, maar zo fietsend in de zon lijkt het ideaal veel dichterbij.